Nad rzeką Jeziorka powstaje papiernia napędzana kołem wodnym, najstarszy zakład tego rodzaju na Mazowszu.  Zakład nosił nazwę Królewska Fabryka Papieru, a król Stanisław August Poniatowski korzystał wyłącznie z papieru z tej fabryki. Dokumenty Sejmu Czteroletniego i Konstytucja Trzeciego Maja powstały na papierze z tej fabryki. Korzystał z niego także Tadeusz Kościuszko.

W latach 30. XIX wieku w zakładzie, który wówczas istniał wzniesiono nowy budynek oraz zmodernizowano system zaopatrzenia zakładu w wodę. Od rzeki Jeziorki odprowadzono kanał zasilający koło wodne. Kanał istnieje do dziś, a wzdłuż niego prowadzi malowniczo usytuowany, drewniany taras.

Po 1836 roku, kiedy kierownicze stanowisko objął fachowiec, z pochodzenia Francuz, Gabriel Planche postanowiono zbudować nowy budynek dla wyjątkowo nowoczesnej jak na tamte czasy maszyny papierniczej do produkcji papieru ciągłego. Zakupiono też tereny zielone wokół stawu górnego, należące do rodziny Potulickich

W 1838 roku zbudowano nowy budynek w kształcie litery „L”. Układ przestrzenny budynków w kształcie litery „L” zachował się do dnia dzisiejszego. Autorem projektu był znany warszawski architekt Jan Jakub Gay, który zaprojektował m.in. budynek Banku Polskiego przy pl. Bankowym i Oficynę przy ul. Elektoralnej 2. W tamtych latach na papierze z fabryki drukowano m.in. „Kurier Warszawski”. Pod budynkiem, znajduje się kanał, a woda, która pierwotnie napędzała wodne koło, została przekierowana na podziemny przepływ i napędzała dwie turbiny wodne typu Francisa. Tego typu turbiny, w tamtych czasach charakteryzowały się najwyższą wydajnością, powyżej 90%. Mechanizmy te zachowały się do dnia dzisiejszego.

W latach 80. XIX wieku, po zakupie fabryki papieru przez Towarzystwo Akcyjne Mirkowskiej Fabryki Papieru, którego głównymi udziałowcami byli bankier L. Kronenberg oraz rodzina Natansonów, papiernia stała się największym zakładem w Królestwie Polskim.  

Fabryka papieru pod nazwą Zakład Górny to dzisiejsze budynki wchodzące w skład Centrum Handlowego Stara Papiernia. Pierwszy budynek jednopoziomowy, nazywany był „szmaciarnią”, gdyż  głównym surowcem do produkcji papieru były szmaty. Drugi, obecnie trzypiętrowe Atrium, pełnił funkcje fabryki. Kilka lat później powstały Zakłady Dolne, obecnie Muzeum Papiernictwa, które przeżywały wówczas dynamiczny rozwój i budynek ten rozbudowywany był etapami. Pod koniec lat 90. XIX wieku, obok Zakładów Dolnych powstało osiedle mieszkalne.

Na terenie Jeziorny na początku XX wieku, nastąpił zasadniczy podział na część fabryczną i wydzielone osiedle mieszkalne. W obrębie osiedla znajdywały się ogródki działkowe, dużo zieleni oraz gospodarstwo z cieplarniami, w których hodowano bażanty. Współwłaściciel fabryki Edward Natanson założył park pomiędzy Zakładem Górny i Dolnym.

W okresie międzywojennym budynki Zakładów Górnego i Dolnego pełniły funkcję wstępnej obróbki surowców do produkcji papieru. Natomiast po wojnie już tylko funkcję magazynową.

Budynek produkcyjny papierni został wpisany do rejestru zabytków decyzją nr 1040/149 z 1958 roku.

W 1984 roku pożar, który pojawił się na terenie posesji, zniszczył doszczętnie budynki Zakładów Górnych, pozostawiając zgliszcza i straszącą przez wiele lat ruinę.

Dopiero nowy właściciel, Jan Wejchert, który nabył całą nieruchomość w październiku 2000, pieczołowicie odbudował ją zachowując oryginalny układ architektoniczny. Przy wykorzystaniu najnowszej technologii i pod okiem konserwatora zabytków udało zachować się pozostałe po pożarze mury, które stanowią część obecnego obiektu.   

Centrum Handlowe Stara Papiernia zostało otwarte 23 listopada 2002 roku i od tego czasu pełni rolę kompleksu usługowo-handlowego.

Kompleks otrzymał wiele nagród w tym ważną nagrodę Modernizacja Roku 2002 w kategorii budynków użyteczności publicznej.

W 2024 ropoczyna się proces rozbudowy centrum „Stara Papiernia”